09-09-2015 | The Secret of the Fair ♦
Hiogh Resolution Photo by Ofoto Ray
LOST IN DIEMEN 003
JPG - 4928 x 3264 px
Het Geheim van de Kermis
De lucht boven de kermis was gevuld met een wirwar van kleuren en geluiden. Het geschreeuw van kinderen op de draaimolen, de geur van versgebakken oliebollen, en het vrolijke gedreun van muziek maakten de sfeer compleet. Tussen de menigte liepen vier onafscheidelijke vrienden: Lucas, Joris, Morris en Mick. Ze waren tien jaar oud, en deze kermis was het hoogtepunt van hun zomer. Dit jaar beloofde speciaal te worden, want er was een nieuwe attractie waar iedereen over sprak: “De Droomvlucht”.
De vier stonden voor de gigantische attractie, een flitsende, kleurrijke kar vol lampjes en bliksemschichten. "Ik hoorde dat als je deze attractie neemt, je iets magisch kunt beleven," zei Morris met een mysterieuze glimlach.
Lucas rolde met zijn ogen. "Dat is gewoon reclamepraat. Het is een attractie, geen toverspreuk."
"Misschien wel," mompelde Joris, die altijd een beetje dromerig was. "Ze zeggen dat het iets laat zien wat niemand begrijpt."
"Hoe dan ook, we moeten erin," zei Mick vastbesloten. Hij pakte de polsen van zijn vrienden vast en trok ze richting de rij.
Toen ze eindelijk aan de beurt waren, gingen ze op de bovenste rij van de attractie zitten. De beugel klemde stevig over hun schoot terwijl ze hun armen in de lucht hielden, klaar om te gillen. De attractie begon te draaien, en al snel waren ze hoog boven de grond. Maar in plaats van het gebruikelijke geschreeuw en gelach, werd alles plotseling stil.
De Mysterieuze Overgang
De vrienden keken om zich heen. De attractie was gestopt, maar niet zoals normaal. Ze zweefden. Het leek alsof ze zich niet langer op de kermis bevonden. De wereld om hen heen veranderde in een soort gouden licht, met glinsterende sterren die in de lucht hingen. Ze hoorden een zachte stem.
"Jullie zijn gekozen," zei de stem. "De Droomvlucht laat jullie een wereld zien die alleen door kinderen kan worden gezien. Een wereld van vergeten dromen en verborgen avonturen. Maar pas op: er is een test."
De vrienden keken elkaar verbaasd aan. Morris was de eerste die sprak. "Wat bedoel je met een test? We wilden gewoon plezier hebben!"
De stem zweeg, maar het gouden licht verdween en werd vervangen door een bos. De bomen waren enorm, met takken die in kronkels tot aan de hemel reikten. Het was zowel magisch als een beetje beangstigend.
"Waar zijn we?" vroeg Mick. Hij stapte voorzichtig uit de kar, die nu stil op de grond stond.
"Geen idee," zei Lucas, terwijl hij zijn hand door zijn warrige haar haalde. "Maar we moeten uitzoeken wat hier aan de hand is."
Het Pad van Licht
Voor hen verscheen een smal pad van licht, dat kronkelend door het bos liep. De vrienden besloten te volgen. Ze liepen voorzichtig, terwijl ze fluisterden over wat dit allemaal kon betekenen. De stilte van het bos werd alleen doorbroken door het zachte gekraak van bladeren onder hun voeten.
Plotseling hoorden ze geritsel. Joris bleef abrupt stilstaan. "Hebben jullie dat gehoord?" vroeg hij met grote ogen.
"Waarschijnlijk een vogel," zei Lucas, hoewel hij duidelijk nerveus klonk.
Uit de struiken kwam echter geen vogel, maar een klein, sprankelend wezen. Het had vleugels die als glas leken en een gezichtje vol verwondering. "Jullie zijn hier gekomen om het geheim te ontdekken, nietwaar?" piepte het wezen.
"Het geheim?" vroeg Morris nieuwsgierig. "Welk geheim?"
"Het geheim van de Droomvlucht," antwoordde het. "Maar het is niet makkelijk. Jullie moeten samenwerken om het mysterie op te lossen. Het bos zal jullie uitdagen."
En voordat iemand kon reageren, fladderde het wezentje weg.
Uitdagingen in het Bos
Het pad van licht leidde hen dieper het bos in, waar de lucht kouder werd en de bomen dichter op elkaar stonden. Na een tijdje kwamen ze bij een open plek met drie grote poorten. Op elke poort stond een symbool: een ster, een sleutel, en een hart.
"Wat nu?" vroeg Mick, terwijl hij de symbolen bestudeerde.
"Misschien moeten we een poort kiezen," suggereerde Joris. "Maar wat betekenen de symbolen?"
"Een ster voor dromen, een sleutel voor geheimen, en een hart voor moed?" gokte Morris.
Ze besloten de poort met de ster te nemen. Toen ze erdoorheen liepen, kwamen ze terecht in een ruimte vol zwevende lichtbollen. Elke lichtbol liet een scène zien, alsof ze door een venster naar een andere wereld keken.
"Dit zijn dromen," fluisterde Joris. Hij wees naar een bol waarin hij zichzelf zag, rennend door een weiland vol bloemen.
Maar toen verscheen er een donkere schaduw. De lichtbollen begonnen te flikkeren, en een stem galmde: "Jullie moeten je angsten onder ogen zien."
De vrienden stonden verstijfd. Een van de lichtbollen viel op de grond en brak open. Uit de scherven kwam een enorme schaduw die op hen afkwam. Lucas stapte naar voren, zijn vuisten gebald. "We zijn niet bang voor je!" riep hij, hoewel zijn stem trilde.
Morris greep zijn hand. "Samen kunnen we dit," zei hij.
Met de kracht van hun eenheid verdween de schaduw. De overgebleven lichtbollen begonnen helder te stralen, en de vrienden voelden zich sterker dan ooit.
De Sleutel naar het Geheim
Na het overwinnen van de eerste test, bracht het pad van licht hen naar de poort met de sleutel. Deze keer kwamen ze in een kamer vol klokken en tandwielen. In het midden stond een enorme doos met een slot.
"Hier hebben we een sleutel voor nodig," zei Mick, terwijl hij naar het slot wees.
Maar voordat ze konden zoeken, begonnen de klokken te tikken. Het geluid werd steeds luider, totdat het oorverdovend was. "We moeten opschieten!" riep Lucas.
Joris zag een glinsterende sleutel aan een van de tandwielen hangen. Maar het tandwiel draaide razendsnel, waardoor het bijna onmogelijk leek om de sleutel te pakken. Morris, altijd de handigste van de groep, klom op een tandwiel en reikte naar de sleutel. Hij greep hem net op tijd voordat het hele mechanisme stilviel.
Met de sleutel openden ze de doos. Binnenin vonden ze een kaart, waarop het symbool van het hart was getekend.
Het Pad van Moed
De laatste poort bracht hen naar een klif met uitzicht op een diepe afgrond. Aan de andere kant zagen ze een glinsterende tempel. "Daar moeten we heen," zei Joris. Maar er was geen brug.
"Hoe komen we daar?" vroeg Morris.
Een stem klonk in de lucht: "Alleen wie echt moed heeft, kan de sprong wagen."
"Een sprong? Dat is gek!" riep Lucas. Hij keek naar beneden, waar niets anders dan wolken waren.
Maar Mick stapte naar voren. "Ik denk dat we moeten vertrouwen," zei hij. Hij sloot zijn ogen en zette een stap in het niets. Tot ieders verbazing verscheen er een pad van licht onder zijn voeten.
"Het werkt!" riep Joris. De anderen volgden zijn voorbeeld, en samen bereikten ze de tempel.
De Beloning
In de tempel vonden ze een kristallen bol. Toen ze erin keken, zagen ze niet alleen hun eigen reflecties, maar ook momenten die ze samen hadden gedeeld: lachen, ruzie maken, elkaar helpen. Het wezen met de vleugels verscheen opnieuw.
"Het geheim van de Droomvlucht," zei het, "is niet magie of kracht. Het is de kracht van vriendschap. Samen kunnen jullie alles aan."
Met die woorden werden ze teruggebracht naar de kermis. De attractie stopte, en alles leek weer normaal. Maar de vrienden wisten dat ze iets bijzonders hadden meegemaakt. Ze keken elkaar aan, glimlachend.
"Wat een rit," zei Lucas, en de anderen lachten.
De rest van de dag voelden ze zich sterker, alsof ze een groot geheim deelden. Want wat er ook gebeurde, ze hadden geleerd dat ze altijd op elkaar konden rekenen.
En dat, zo besloten ze, was het echte avontuur.
(EN)
The Secret of the Fair
The sky above the fair was filled with a whirlwind of colors and sounds. The screams of children on the merry-go-round, the smell of freshly baked churros, and the cheerful thump of music made the atmosphere complete. Among the crowd walked four inseparable friends: Lucas, Joris, Morris, and Mick. They were ten years old, and this fair was the highlight of their summer. This year promised to be special because there was a new attraction everyone was talking about: “The Dream Flight.”
The four stood in front of the gigantic ride, a flashy, colorful car full of lights and lightning bolts. “I heard that if you go on this ride, you can experience something magical,” said Morris with a mysterious smile.
Lucas rolled his eyes. “That’s just marketing talk. It’s a ride, not a magic spell.”
“Maybe,” murmured Joris, who was always a bit dreamy. “They say it shows you something no one understands.”
“Either way, we have to try it,” Mick said firmly. He grabbed his friends by the wrists and pulled them toward the line.
When it was finally their turn, they sat on the top row of the ride. The bar clamped tightly over their laps as they raised their arms in the air, ready to scream. The ride began to spin, and soon they were high above the ground. But instead of the usual screams and laughter, everything suddenly fell silent.
The Mysterious Transition
The friends looked around. The ride had stopped, but not like it usually did. They were floating. It seemed as though they were no longer at the fair. The world around them transformed into a kind of golden light, with shimmering stars hanging in the sky. They heard a soft voice.
“You have been chosen,” said the voice. “The Dream Flight shows you a world that can only be seen by children. A world of forgotten dreams and hidden adventures. But beware: there is a test.”
The friends looked at each other in confusion. Morris was the first to speak. “What do you mean by a test? We just wanted to have fun!”
The voice went silent, but the golden light disappeared and was replaced by a forest. The trees were enormous, with branches twisting up to the sky. It was both magical and a little frightening.
“Where are we?” asked Mick. He stepped cautiously out of the cart, which now stood still on the ground.
“No idea,” said Lucas, running a hand through his messy hair. “But we need to figure out what’s going on.”
The Path of Light
In front of them appeared a narrow path of light, winding its way through the forest. The friends decided to follow it. They walked cautiously, whispering about what this could all mean. The silence of the forest was broken only by the soft crunch of leaves under their feet.
Suddenly, they heard rustling. Joris froze. “Did you hear that?” he asked with wide eyes.
“Probably a bird,” said Lucas, though he clearly sounded nervous.
But out of the bushes didn’t come a bird, but a small, sparkling creature. It had wings that looked like glass and a face full of wonder. “You’ve come to discover the secret, haven’t you?” the creature squeaked.
“The secret?” Morris asked curiously. “What secret?”
“The secret of the Dream Flight,” it replied. “But it won’t be easy. You must work together to solve the mystery. The forest will challenge you.”
And before anyone could respond, the creature fluttered away.
Challenges in the Forest
The path of light led them deeper into the forest, where the air grew colder and the trees stood closer together. After a while, they arrived at a clearing with three large gates. On each gate was a symbol: a star, a key, and a heart.
“What now?” asked Mick, studying the symbols.
“Maybe we have to choose a gate,” suggested Joris. “But what do the symbols mean?”
“A star for dreams, a key for secrets, and a heart for courage?” guessed Morris.
They decided to take the gate with the star. When they walked through, they found themselves in a room full of floating orbs of light. Each orb showed a scene, as if they were windows to another world.
“These are dreams,” whispered Joris. He pointed to an orb where he saw himself running through a field of flowers.
But then a dark shadow appeared. The orbs began to flicker, and a voice boomed: “You must face your fears.”
The friends stood frozen. One of the orbs fell to the ground and shattered. From the shards emerged a huge shadow moving toward them. Lucas stepped forward, his fists clenched. “We’re not afraid of you!” he shouted, though his voice trembled.
Morris grabbed his hand. “We can do this together,” he said.
With the strength of their unity, the shadow disappeared. The remaining orbs began to shine brightly, and the friends felt stronger than ever.
The Key to the Secret
After overcoming the first test, the path of light brought them to the gate with the key. This time, they entered a room filled with clocks and gears. In the center stood a large box with a lock.
“We need a key for this,” said Mick, pointing at the lock.
But before they could search, the clocks began to tick. The sound grew louder and louder until it was deafening. “We need to hurry!” shouted Lucas.
Joris spotted a glittering key hanging from one of the gears. But the gear was spinning rapidly, making it almost impossible to grab the key. Morris, always the most resourceful of the group, climbed onto one of the gears and reached for the key. He grabbed it just in time before the entire mechanism stopped.
Using the key, they opened the box. Inside, they found a map with the symbol of the heart drawn on it.
The Path of Courage
The final gate led them to a cliff overlooking a deep chasm. On the other side, they could see a shimmering temple. “That’s where we need to go,” said Joris. But there was no bridge.
“How do we get there?” asked Morris.
A voice echoed in the air: “Only those with true courage can make the leap.”
“A leap? That’s crazy!” cried Lucas. He looked down, where nothing but clouds could be seen.
But Mick stepped forward. “I think we have to trust,” he said. He closed his eyes and took a step into the nothingness. To everyone’s surprise, a path of light appeared beneath his feet.
“It works!” shouted Joris. The others followed his lead, and together they reached the temple.
The Reward
Inside the temple, they found a crystal orb. When they looked into it, they didn’t just see their own reflections but also moments they had shared together: laughing, arguing, helping each other. The winged creature appeared again.
“The secret of the Dream Flight,” it said, “is not magic or power. It is the power of friendship. Together, you can overcome anything.”
With those words, they were transported back to the fair. The ride stopped, and everything seemed normal again. But the friends knew they had experienced something extraordinary. They looked at each other, smiling.
“What a ride,” said Lucas, and the others laughed.
The rest of the day, they felt stronger, as if they shared a great secret. Because no matter what happened, they had learned they could always count on each other.
And that, they decided, was the real adventure.
Ai PHOTO FROM THIS STORY
Ai CLONE OF THE PHOTO
